Dziś w #FENOMENalnie osoba, którą kiedyś namiętnie słuchałam, i z bólem serca i wstydem przyznaję, że na jakiś czas totalnie nie sprawdzałam jego twórczości (choć szanowałam zawsze). Jednak zawsze mam tego artystę z tyłu głowy jako niesamowity przykład emocji i luźnego tworzenia niejednokrotnie wychodząc “poza ramy”.
Mowa o Vixen Beatz czyli Dariusz Szlagor.
Pierwszy fenomen Dariusza, który pamiętam jeszcze z pierwszych lat słuchania jego muzyki jest niesamowicie luzacki vibe. Nie luźny – luzacki. Takiego dobrego ziomka z osiedla, który samym podejściem, i nawet akcentowaniem pewnych słów w tekście wrzuca uśmiech na Twoją twarz. Tak go zapamiętałam i nic się nie zmieniło. Nawet rozwijając się Vixen nie stracił swojego polotu przystępnego artysty.
Po drugie – niesamowita wrażliwość. Kiedy usłyszałam pierwszy raz „Melodio”, nie schodziło ze słuchawek, radia, głośników przez naprawdę długi czas. Ciarki, dreszcze i łzy w oczach. Najlepsze w tym jest to, że mam takie odczucie za każdym razem przy słuchaniu tego utworu. Ale nie tylko tego. Romantyczna miłość, Wyszliśmy na ludzi… To jak Vixen manewruje uczuciami, jak potrafi je przekazać jest dla majstersztykiem. Mimo tego, że jest “luzacki” nie jest wyzuty z emocji, nie stawia tylko na tracki skłaniające do bujania, ale też na takie, które spowodują ciarki na całym ciele.
“Skoro jedna zapałka może wzniecić pożar,
Vixen – Rozpalić tłum
Możesz rozpalić tłum, tym czym kochasz”
Przyspieszenia nie zabijają przekazu
Kolejnym fenomenem według mnie jest, jakkolwiek to zabrzmi, dykcja. Ma on technikę, w której momentami naprawdę szybko rapuje. I cholera, zrozumiesz wszystko. A znam artystów, w których utworach chcąc zrozumieć słowa muszę mieć włączony tekst przed oczami. Dlatego jest to dla mnie naprawdę wartość dodana. Odsłuch takiego rapera staje się przyjemniejszy kiedy wiesz, że treści są podane bardzo, ale to bardzo dobrze.”Loco Tranquilo, jestem cichy jak ultradźwięki
“Loco Tranquilo, jestem cichy jak ultradźwięki
Vixen – Loco Tranquilo
Moja cisza zabija, a ostrzegały was nietoperki
Jestem ponad skalą, temu mnie w rankingach nie ma
Kiepski schemat mają, nie wrzucisz na wykres nieba”
Po czwarte – oprócz uwielbiania jego tekstów na szacunek zasługują jego produkcje. Szesnasty – Serduszko, Rahim – Sekunda i wiele innych chwyta za serce bitem tak samo jak jego produkcje rapowe. Można powiedzieć, że człowiek orkiestra. Jest oczywiście więcej przykładów takich raperów, którzy sprawdzają się też w produkcji – np. Emes Milligan, ale nie umniejsza to temu, że Dariusz pokazuje się z dobrej strony na wielu polach działalności artystycznej.
Artysta z pomysłem
Kolejnym fenomenem dla mnie jest jego zamysł artystyczny. To, jak potrafi lawirować między tematyką a wzbudzanymi emocjami. A wyprodukowanie czterech epek – kolejno 25%, 50%, 75% i 100% jest dla mnie fenomenalnym i dość niespotykanym pomysłem. Nostalgia, Frustracja, Odprężenie, Zmieszanie. Genialne.
“Melodio, melodio byłaś moją pochodnią
Vixen – Melodio
Moim nałogiem, byłaś psychologiem
Terapeutą, który mnie naprawiał
Pracodawcą, który nie nagradzał
Matką, ojcem, dzieckiem, wszystkim w jednym
Byłaś mi potrzebna, bym czuł się potrzebny”
Następnym, niewątpliwym fenomenem jest inteligencja. Nie można jej odebrać Dariuszowi. Nie jest wulgarny, infantylny, wręcz przeciwnie – bije od niego przemyślenie, inwencja twórcza i jakaś taka sympatia. A Wy Macie jakieś swoje przemyślenia na temat tego artysty?
Dodaj komentarz