Wreszcie na swoim. Wreszcie bez cenzury. Wreszcie od “a do z” jak chcę. Bez cenzury, bez gryzienia się w język. Zapraszam Was do mojej coniedzielnej rubryki, w której będę pisał co chcę i o kim chcę. SUBIEKTYWNIE.
Wielokrotnie rozmawiałem z ludźmi o rapie, pytałem ich o ulubionych raperów, ulubione płyty, ulubionych producentów, ulubione duety, składy. To najczęściej wielka burza mózgów i prześciganie się w wymienianiu ksywek, tytułów. Tytuł płyty, o której napiszę – sam w sobie ma „klasyczna”. Duet, który jest autorem tej płyty – sam w sobie jest legendarny.
Rosalie. wydała niedawno swój drugi album – “IDeal”, który jest po prostu cudowny, ale jedna rzecz budzi u mnie pewne nieścisłości. Dlaczego płyta tej wokalistki wciąż wymieniana jest wśród rapowych projektów?
2013 rok to zdecydowanie był rok Quebonafide. Udany debiut w postaci mixtape’u “Eklektyka”, poprawiony legendarną już kolaboracją z Eripe na “Płycie roku”. “Tak wygląda krajobraz po Eklektyce” nawijał wówczas Quebo. 5 lat temu. Na “Ezoteryce”. Jak ta płyta trzyma się dziś?
Fenomenalność tego artysty przemawia się, mam wrażenie, w tylu złożonych, małych cząstkach jego twórczości i osobowości, że nie wiem czy jestem w stanie przytoczyć wszystko. Obiecuję jednak, że się postaram.
Wyłonienie jakiegokolwiek “top” jest zawsze problematyczne. Jakie kryteria obrać? Dlaczego ten, a nie tamten? Tutaj sprawy nie ułatwia fakt, że na tapetę biorę dissy w polskim rapie. Temat oklepany, ale temat który wywołuje największe poruszenie wśród słuchaczy i nadal niektóre konflikty dogasają wiele lat po rzeczywistej batalii. Niektóre trwają już przeszło dziesięć lat.
Podziemna część polskiego rapu kryje w sobie mnóstwo pokładów talentu. Dzisiaj pochylimy się nad szczecińską częścią sceny, a dokładniej – Stargardem, z którego pochodzi mój rozmówca. Ma za sobą kilka płyt, współpracę z takimi raperami jak choćby Bonson.