36 lat. Tyle czasu Jon Alpert zbierał materiał na swój film. Dokument o upadku człowieka w starciu z narkotykami. Oto “Życie przestępcze 1984-2020”.
Nigdy nie zapomnę odczuć towarzyszących mi przy pierwszym seansie teledysku Necro do utworu “I need drugs”. Przed naszymi oczyma wujek rapera Howe wstrzykuje sobie heroinę oraz pali gotowany crack w zatęchłej ruderze. Raper opowiada nam historię życia osoby uzależnionej, w wesoły sposób podśpiewując kolejne wersy opowieści o crackheadzie. Widok odlatujących przed kamerą Howe’ego oraz jego przyjaciela na zawsze pozostaje w pamięci. Obraz tak odrzucający, brudny, szorstki i realny jak to tylko możliwe.
Necro – I need drugs
There I was, bleedin from my nose and damn
I couldn’t breathe but I’m still thinkin about the next gram
Lata osiemdziesiąte w Stanach Zjednoczonych to okres armagedonu związanego z narkotykami na ulicach miast. Odkrywcą heroiny był Charles Romley Alder Wright, angielski chemik, który poszukiwał nieuzależniającej alternatywy dla morfiny. W trakcie wojny w Wietnamie szacuje się, że 40% amerykańskich żołnierzy miała z nią styczność. Zażywali ją, by zniwelować skutki psychicznej traumy, spowodowanej udziałem w wojnie. Po powrocie z frontu, wielu z nich było już trwale od niej uzależnionych. Skoro był konsument — sprzedawca znalazł się równie szybko.
| Poniżej powinna być reklama. Jeśli jest – super, dzięki! Jeśli jej nie widzisz, to albo post został niedawno opublikowany, albo masz aktywną blokadę reklam. Będziemy bardzo wdzięczni, jeśli wyłączysz dla nas Ad Blocka. Dodaj FollowRAP do wyjątków/białej listy. Nienawidzisz reklam? My też, ale będziemy wdzięczni za wsparcie – postaw nam kawę. |
Życie przestępcze 1984-2020 to upadek jednostki, ale cierpienie wielu.
Opisywany przeze mnie dokument prezentuje życiorysy trójki mieszkańców Newarku — Deliris, Roberta oraz Freddiego. W momencie, gdy ich poznajemy, mają po dwadzieścia kilka lat i zmuszeni są do codziennej walki o przetrwanie, utrzymanie rodziny oraz środki na działkę narkotyków. Ich sposób walki to kradzieże, oszustwa oraz prostytucja. Wspominając słynne słowa Pei z Blokersów oni wolą wyjebać wuchte towaru, później pojechać na ulice New Jersey i je sprzedać.
Obraz nie bierze jeńców. Reporter pokazuje cały syf egzystencji swoich bohaterów. Poznajemy środowisko, z którego wyszli. Jesteśmy świadkami najmroczniejszych chwil ich życia. Wstrzykiwanie narkotyków, zasypianie na ulicach, kolejne odsiadki oraz cierpienie dzieci. Wszystko jest wprost prezentowane i to powoduje, że jeszcze mocniej liczymy na odmianę losu bohaterów. Widok kilkuletnich dzieci Deliris, które chodzą z nią o 2 w nocy po najgorszych ulicach Newarku w poszukiwaniu dilera, powoduje to, że utożsamiamy się z ich bólem. Najbardziej uderza jednak pełna świadomość dzieciaków o sytuacji ich matki. Jej córka błaga, aby nie brała narkotyków i poszła z nimi spać. Już w tym wieku powtarzają wielokrotnie, że nigdy nie wezmą narkotyków, bo widzą, do jakiego stanu doprowadziły mamę.
Niemy krzyk
Reżyser nie dokonuje żadnej oceny życiorysów tria. Podąża z kamerą za nimi i pyta o ich plany. Ponieważ oglądamy 36 lat czyjegoś życia, nie stajemy się ofiarami blefu. Cała trójka zalicza życiowe wzloty i upadki. Obserwujemy wpływ systemu na ich życiorysy oraz dostrzegamy rolę środowiska, w jakim się znajdują, oddziałującą na ich decyzyjność. Podświadomie wiemy, że tu nic nie może się dobrze skończyć. To bagno, w którym pływają każdego dnia, musi ich w końcu wciągnąć. Obserwujemy także momenty oświecenia. Wydaje nam się, że oto jest zbawienie, że komuś MUSI się udać! I wtedy dostajemy najmocniejsze ciosy tego seansu. Tu nie ma mowy o żadnej nadziei — jest jedynie jebany niemy krzyk…
Gloryfikacja zła
Tematyka ciężkich narkotyków w naszym rapie przeszła ogromną metamorfozę na przestrzeni lat. W początkowym etapie naszej sceny podejście było jasne, a heroina była zewsząd atakowana. Tede, Waldemar Kasta, WYP 3 i inni otwarcie potępiali zażywanie mocniejszych środków odurzających. Starsi słuchacze pamiętają na płytach logo PHP – Przeciw Helenie Pakt.
Tede – Aluminium
„Ty szprycujesz się metadonem
Tylko jeden na sto wygra z Armagedonem”
Dziś temat kokainy oraz innych środków psychoaktywnych, jest jednym z najbardziej popularnych oraz gloryfikowanych. Prawie każdy się chwali białymi kreskami w swoich linijkach. O różnych antydepresantach powstają piosenki, które stają się hitami i osiągają dziesiątki milionów wyświetleń. Biały proszek stał się modny i ciężko wyobrazić sobie uliczny banger bez odnośników do niego w tekście. Rap jest zdominowany przez ciężkie dragi.
Każdy niech obejrzy Życie przestępcze 1984-2020. Dokument wybitnego amerykańskiego dziennikarza, reportera (relacje z Wietnamu, Kambodży, Afganistanu i wielu innych miejsc w ich najgorętszym okresie) i dokumentalisty (16 nagród Emmy, nominacja do Oscara) Jona Alperta da Wam obraz ciemnej strony narkotyków. Warto mieć zawsze przed oczami, do czego może prowadzić zabawa z takim przeciwnikiem.
Rogal DDL – 2×48
Żarty się kończą, gdy na trzeźwo po odwyku
odbierają ze szpitala pozytywny wynik HIVu
Nie dotykaj narkotyków, bo cię kurwa zmiotą z planszy
ona za 50 zł na rozporku ci zatańczy
OBSERWUJ NAS NA GOOGLE NEWS!
Dodaj komentarz